نقش گروه‌های فکر در سیاست خارجی(1)‏

آیا در کشورهای جهان رؤسای دولت‌ها، نخست وزیران و یا وزرایی وجود دارند که بتوانند به تنهائی همه مشکلات پیش رو را حل‌وفصل کنند؟ آیا آنها  در برخورد با مشکلات  پیچیده در محیط‌‌های داخلی و خارجی  نیازی به مشاوره، همفکری، تجزیه و تحلیل و یا پیشنهادی  برای اداره کشور و حل‌و‌فصل مشکلات و بحران‌ها ندارند؟ چه گروهی می‌تواند بازوی کمکی دولتمردان در برخورد با مشکلات و یا بحران‌ها باشد؟ آیا گروه‌های دولتی که از بودجه عمومی کشورها تغذیه می‌شوند می‌توانند در ارائه پیشنهادات بی‌طرف باشند؟ آیا گروه‌های وابسته به احزاب سیاسی در ارائه پیشنهادات به فکر مسائل حزبی خود نیستند؟ مشکلات و بحران‌ها به طور ناگهانی و بدون دلیل بوجود نمی‌آیند. برای جلوگیری از ایجاد مشکلات و بحران‌ها باید برنامه‌ریزی‌های قبلی وجود داشته باشد. باید گروهی از اندیشمندان، نخبگان سیاسی و جامعه‌شناسان آینده‌نگر در راه بهبود جامعه به برنامه‌ریزی بپردازند و تا حد ممکن  از چالش‌های پیش‌رو جلوگیری کنند. در این مقاله تا حد امکان به سؤالات مذکور پاسخ داده می‌شود. در بعضی از کشورها برای جلوگیری از مشکلات و بحران‌ها با ایجاد گروه‌های فکر به آینده‌نگری می‌پردازند و با برنامه‌ریزی دقیق به گونه‌ای عمل می‌کنند که مشکلات و بحران‌های کمتری وجود داشته باشد و سعی می‌کنند  برنامه‌های ناموفقی ارائه نداده باشند.  نکات: گروه فکر، تاریخچه و کاربرد آن و نقش گروه فکر در سیاست داخلی و خارجی یک کشور، گروه‌های فکر و سیاست خارجی در امریکا، اتحادیه اروپا، انگلستان، آلمان در این مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد.